کوته نظران قریش، جمعی را که به حسد و بدچشمی، شهرت داشتند، اختیار کردند و با وعده های بسیار راضی کردند تا پرتو جمال سید دو عالم را از آسیب بد چشمی آفتی رسانند و از ساحت عالم، محو گردانند. بد چشمی این جماعت به گونه ای بود که اگر یکی از ایشان، اراده گوشت می کرد، به کنیز خود می گفت:
«ما أَحسَنَ وَ ما رأَیتُ مِثلها؛ چه نیکو و زیباست و مانندش را تاکنون ندیده ام»! فوراً آن حیوان می افتاد و صاحبش از روی ناچاری حیوان را می کشت و به وی نصیبی می سید، اگر ایشان اراده کشتن کسی را داشتند، سه روز چیزی نمی خوردند و بعد از آن بر او نظر می انداختند و بر اثر چشم زخم در جا می افتاد می مُرد. در میان بدچشمان، مردی بود که بر هر که چشم می افکند، از پا در می آمد. از این رو، او پا از خیمه بیرون نمی گذاشت. عاقبت، این جمع با اصرار قریش به درب مسجد پیامبر آمدند، در حالی که آن حضرت در مسجد نشسته بود و قرآن می خواند. این جماعت بیرون مسجد ایستاده و در حالی که به پیامبر می نگریستند، می گفتند: «چه با فصاحت و بلاغت، سخن می راند و چه زیبا صورت و خوش سیرت است، هرگز مانند او را در فصاحت و زیبایی کلام و چهره ندیده ایم».
بعضی دیگر از اینان می گفتند: «این مرد یا دیوانه است یا تحت تعلیم جنّیان است که چنین سخنان و اعمال فوق العاده ای از او مشاهده می شود».
در این حال جبرئیل(ع) آمد و عرضه داشت: «یا رسول اللّه! این آیه را [و ان یکاد…] تلاوت فرما تا از چشم زخم، ایمن باشی». آن حضرت، این آیه را خواند و از مسجد بیرون آمد و چون چشم حضرت، بر آنان افتاد، جملگی کور شدند. کنایه از این که شور چشمی آنان اثر نکرد و حضرت به سلامت از پیش رویشان بگذشت.2
بسیاری از دانشمندان امروز معتقدند، در بعضی از چشم ها نیروی مغناطیسی خاصّی نهفته شده که کار آیی زیادی دارد، حتی با تمرین و ممارست می توان آن را پرورش داد، خواب مغناطیسی نیز از همین نیرو است.
در دنیایی که «اشعه لیزر» می تواند کاری کند که از هیچ سلاح مخربی ساخته نیست، پذیرش وجود نیرویی در بعضی از چشمها که از طریق امواج مخصوص در طرف مقابل اثر بگذارد، چیز عجیبی نخواهد بود. بسیاری نقل می کنند که با چشم خود افرادی را دیده اند که دارای این نیروی مرموز بوده اند و افراد یا حیوانات یا اشیائی را از طریق چشم زدن از کار انداخته اند. لذا نه تنها نباید اصراری در انکار این امور داشت، بلکه باید امکان وجود آن را از نظر عقل و علم پذیرفت.3
حضرت علی(ع) فرمودند: «اَلعَینُ حَقّ وَ الرَقّی حَقّ؛ چشم زخم حق است و توسل به دعا برای دفع آن نیز حق».4
هیچ مانعی ندارد که دعا و توسل به فرمان خداوند جلوی تأثیر نیروی مرموز مغناطیسی چشمها را بگیرد، همانگونه که دعا در بسیاری از عوامل مخرب دیگر اثر می گذارد و آنها را به امر خدا خنثی می کند.5
2. تفسیر منهج الصادقین، ج 9، ص 390/تفسیر اثنی عشر، ج 13، ص 283.
